Dinosaurussen uit het Trias, het Jura en het Krijt (2024)

Sleutelwoorden

• Archosauriër: Soms ook wel "regerende reptielen" genoemd, deze groep oude dieren omvatte dinosaurussen en pterosauriërs (vliegende reptielen)
• Therapsid: een groep oude reptielen die later evolueerde tot zoogdieren
• Sauropod: enorme vegetarische dinosaurussen met lange nek en lange staart (zoals de apatosaurus)
• Therapod: tweebenige vleesetende dinosaurussen, waaronder roofvogels en Tyrannosaurus Rex
• Plesiosaurus: zeedieren met lange nek (vaak beschreven als vergelijkbaar met het monster van Loch Ness)
• Pterosauriër: gevleugelde vliegende reptielen die varieerden van de grootte van een mus tot de 36 meter lange Quetzalcoatlus
• Cycad: Oude zaadplanten die veel voorkwamen in de tijd van de dinosauriërs en vandaag de dag nog steeds voorkomen

De Trias Periode

Aan het begin van de Trias-periode, 250 miljoen jaar geleden, was de aarde net aan het herstellen van het Perm/Trias Extinction , die getuige was van de ondergang van meer dan tweederde van alle op het land levende soorten en maar liefst 95 procent van de in de oceaan levende soorten . Wat het dierenleven betreft, was het Trias het meest opmerkelijk vanwege de diversificatie van archosauriërs in pterosauriërs, krokodillen en de vroegste dinosauriërs, evenals de evolutie van therapsiden tot de eerste echte zoogdieren.

Klimaat en geografie tijdens het Trias

Tijdens het Trias werden alle continenten van de aarde samengevoegd tot een uitgestrekte noord-zuid landmassa genaamd Pangea (die zelf werd omringd door de enorme oceaan Panthalassa). Er waren geen poolkappen en het klimaat op de evenaar was heet en droog, onderbroken door gewelddadige moessons. Volgens sommige schattingen ligt de gemiddelde luchttemperatuur in het grootste deel van het continent ruim boven de 100 graden Fahrenheit. De omstandigheden waren natter in het noorden (het deel van Pangea dat overeenkomt met het huidige Eurazië) en het zuiden (Australië en Antarctica).

Aards leven tijdens het Trias

De voorgaande Perm-periode werd gedomineerd door amfibieën, maar het Trias markeerde de opkomst van de reptielen, met name de archosauriërs ("heersende hagedissen") en therapsiden ("zoogdierachtige reptielen"). Om nog steeds onduidelijke redenen hadden de archosauriërs de evolutionaire voorsprong, door hun "zoogdierachtige" neven te bespieren en tegen het midden van het Trias te evolueren tot de eerste echte dinosaurussen zoals Eoraptor en Herrerasaurus . Sommige archosauriërs gingen echter in een andere richting en vertakten zich om de eerste pterosauriërs te worden ( Eudimorphodon is een goed voorbeeld) en een grote verscheidenheid aan voorouderlijke krokodillen , sommige van hen tweebenige vegetariërs. Therapsiden werden intussen geleidelijk kleiner.van de late Trias werden vertegenwoordigd door kleine wezens ter grootte van een muis, zoals Eozostrodon en Sinoconodon.

Zeeleven tijdens het Trias

Omdat het Perm-uitsterven de oceanen van de wereld ontvolkte, was het Trias rijp voor de opkomst van vroege mariene reptielen. Deze omvatten niet alleen niet-classificeerbare, eenmalige geslachten zoals Placodus en Nothosaurus , maar ook de allereerste plesiosauriërs en een bloeiend ras van 'vishagedissen', de ichthyosaurussen. (Sommige ichthyosaurussen bereikten werkelijk gigantische afmetingen; Shonisaurus was bijvoorbeeld 15 meter lang en woog in de buurt van 30 ton!) De uitgestrekte Panthalassan-oceaan werd al snel aangevuld met nieuwe soorten prehistorische vissen , evenals eenvoudige dieren zoals koralen en koppotigen .

Plantenleven tijdens het Trias

Het Trias was lang niet zo weelderig en groen als het latere Jura en Krijt, maar er was wel een explosie van verschillende landplanten, waaronder palmvarens, varens, Gingko-achtige bomen en zaadplanten. Een deel van de reden dat er geen grote Trias-herbivoren waren (in de trant van de veel latere Brachiosaurus ) is dat er simpelweg niet genoeg vegetatie was om hun groei te voeden.

De Trias/Jurassic Extinction Event

Niet de meest bekende uitstervingsgebeurtenis, het uitsterven van het Trias/Jura was een fluitje van een cent in vergelijking met het eerdere Perm/Trias-extinctie en het latere Krijt/Tertiaire (K/T) uitsterven. De gebeurtenis was niettemin getuige van de ondergang van verschillende geslachten van mariene reptielen, evenals van grote amfibieën en bepaalde takken van archosauriërs. We weten het niet zeker, maar dit uitsterven kan zijn veroorzaakt door vulkaanuitbarstingen, een wereldwijde afkoelingstrend, een meteoorinslag of een combinatie daarvan.

De Jura-periode

Dankzij de film Jurassic Park identificeren mensen de Jurassic-periode, meer dan enige andere geologische tijdspanne, met de leeftijd van dinosaurussen. Het Jura is het moment waarop de eerste gigantische sauropoden en theropode dinosaurussen op aarde verschenen, ver verwijderd van hun slanke, manshoge voorouders van de voorgaande Trias-periode. Maar feit is dat de diversiteit van dinosauriërs haar hoogtepunt bereikte in het daaropvolgende Krijt.

Geografie en klimaat tijdens de Jura-periode

De Jura-periode was getuige van het uiteenvallen van het Pangeïsche supercontinent in twee grote stukken, Gondwana in het zuiden (overeenkomend met het hedendaagse Afrika, Zuid-Amerika, Australië en Antarctica) en Laurazië in het noorden (Eurazië en Noord-Amerika). Ongeveer tegelijkertijd vormden zich intra-continentale meren en rivieren die nieuwe evolutionaire niches openden voor het water- en landleven. Het klimaat was heet en vochtig, met aanhoudende regenval, ideale omstandigheden voor de explosieve verspreiding van weelderige, groene planten.

Terrestrisch leven tijdens de Jura-periode

Dinosaurussen: Tijdens de Jura-periode evolueerden familieleden van de kleine, viervoetige, plantenetende prosauropoden van de Trias-periode geleidelijk tot sauropoden van meerdere ton, zoals Brachiosaurus en Diplodocus . Deze periode zag ook de gelijktijdige opkomst van middelgrote tot grote theropode dinosaurussen zoals Allosaurus en Megalosaurus . Dit helpt de evolutie van de vroegste, pantserdragende ankylosauriërs en stegosauriërs te verklaren.

Zoogdieren : de vroege zoogdieren ter grootte van een muis uit de Jura-periode, die pas recentelijk zijn geëvolueerd van hun Trias-voorouders, bleven onopvallend, scharrelden 's nachts rond of nestelden hoog in bomen om niet verpletterd te worden onder de voeten van grotere dinosaurussen. Elders begonnen de eerste gevederde dinosaurussen te verschijnen, gekenmerkt door de extreem vogelachtige Archaeopteryx en Epidendrosaurus . Het is mogelijk dat de eerste echte prehistorische vogels waren geëvolueerd tegen het einde van de Jura-periode, hoewel het bewijs nog steeds schaars is. De meeste paleontologen geloven dat moderne vogels afstammen van de kleine, gevederde theropoden uit het Krijt.

Zeeleven tijdens de Jura-periode

Net zoals dinosaurussen op het land steeds groter werden, zo kregen de mariene reptielen van de Jura-periode geleidelijk de afmetingen van een haai (of zelfs walvis). De Jura-zeeën waren gevuld met woeste pliosauriërs zoals Liopleurodon en Cryptoclidus, evenals slankere, minder angstaanjagende plesiosauriërs zoals Elasmosaurus . Ichthyosaurussen, die het Trias domineerden, waren al aan hun verval begonnen.Prehistorische vissen waren er in overvloed, evenals inktvissen en haaien , die een constante voedingsbron vormden voor deze en andere mariene reptielen.

Vogelleven tijdens de Jura-periode

Tegen het einde van de Jura-periode, 150 miljoen jaar geleden, was de lucht gevuld met relatief geavanceerde pterosauriërs zoals Pterodactylus , Pteranodon en Dimorphodon . Prehistorische vogels moesten zich nog volledig ontwikkelen, waardoor de lucht stevig in de ban was van deze vogelreptielen (met uitzondering van enkele prehistorische insecten).

Plantleven tijdens de Jura-periode

Gigantische plantenetende sauropoden zoals Barosaurus en Apatosaurus zouden niet zijn geëvolueerd als ze geen betrouwbare voedselbron hadden. In feite waren de landmassa's van de Jura-periode bedekt met dikke, smakelijke vegetatielagen, waaronder varens, coniferen, palmvarens, knotsmossen en paardenstaarten. Bloeiende planten zetten hun langzame en gestage evolutie voort, culminerend in de explosie die de dinosaurusdiversiteit tijdens het daaropvolgende Krijt hielp voeden.

Het Krijt

In de Krijtperiode bereikten dinosauriërs hun maximale diversiteit, toen ornithischische en saurischische families zich vertakten in een verbijsterende reeks van gepantserde, roofvogelklauwige, dikke schedels en / of langtandige en langstaartige vlees- en planteneters. De langste periode van het Mesozoïcum, het was ook tijdens het Krijt dat de aarde iets begon aan te nemen dat leek op zijn moderne vorm. In die tijd werd het leven niet gedomineerd door zoogdieren, maar door reptielen van land, zee en vogels.

Geografie en klimaat tijdens het Krijt

Tijdens het vroege Krijt ging het onverbiddelijke uiteenvallen van het Pangeïsche supercontinent door, waarbij de eerste contouren van het moderne Noord- en Zuid-Amerika, Europa, Azië en Afrika vorm kregen. Noord-Amerika werd in tweeën gedeeld door de westelijke binnenzee (die talloze fossielen van mariene reptielen heeft opgeleverd), en India was een gigantisch, drijvend eiland in de Tethys-oceaan. De omstandigheden waren over het algemeen net zo heet en benauwd als in de voorgaande Jura-periode, zij het met af en toe afkoeling. Het tijdperk zag ook een stijgende zeespiegel en de verspreiding van eindeloze moerassen - nog een andere ecologische niche waarin dinosaurussen (en andere prehistorische dieren) konden gedijen.

Terrestrisch leven tijdens het Krijt

Dinosaurussen : Dinosaurussen kwamen echt tot hun recht tijdens het Krijt. In de loop van 80 miljoen jaar zwierven duizenden vleesetende geslachten over de langzaam scheidende continenten. Deze omvatten roofvogels , tyrannosauriërs en andere soorten theropoden, waaronder de snelvoetige ornithomimiden ("vogelimitaties"), de vreemde, gevederde therizinosauriërs en een ontelbare overvloed aan kleine, gevederde dinosaurussen , waaronder de ongewoon intelligente Troodon .

De klassieke plantenetende sauropoden uit de Jura-periode waren vrijwel uitgestorven, maar hun nakomelingen, de licht gepantserde titanosauriërs, verspreidden zich naar elk continent op aarde en bereikten nog grotere afmetingen. Ceratopsians (gehoornde dinosaurussen met ruches) zoals Styracosaurus en Triceratops kwamen in overvloed, net als hadrosauriërs (dinosaurussen met eendenbek), die in die tijd vooral veel voorkwamen en in uitgestrekte kuddes door de vlakten van Noord-Amerika en Eurazië zwerven. Tot de laatste dinosauriërs die overeind stonden tegen de tijd van de K/T Extinction waren de plantenetende ankylosauriërs en pachycephalosaurussen ("dikkophagedissen").

Zoogdieren : Tijdens het grootste deel van het Mesozoïcum, inclusief het Krijt, werden zoogdieren voldoende geïntimideerd door hun dinosaurusneven en nichten dat ze het grootste deel van hun tijd hoog in bomen doorbrachten of bij elkaar kruipen in ondergrondse holen. Toch hadden sommige zoogdieren ecologisch gezien voldoende ademruimte om ze tot respectabele afmetingen te laten evolueren. Een voorbeeld was de 20-pond Repenomamus, die eigenlijk babydinosaurussen at.

Zeeleven tijdens het Krijt

Kort na het begin van het Krijt verdwenen de ichthyosauriërs ("vishagedissen"). Ze werden vervangen door wrede mosasauriërs , gigantische pliosauriërs zoals Kronosaurus , en iets kleinere plesiosauriërs zoals Elasmosaurus . Een nieuw soort beenvissen , bekend als teleosten, zwierf in enorme scholen over de zeeën. Ten slotte was er een breed assortiment van voorouderlijke haaien ; zowel vissen als haaien zouden enorm profiteren van het uitsterven van hun mariene reptielenantagonisten.

Vogelleven tijdens het Krijt

Tegen het einde van het Krijt hadden pterosauriërs (vliegende reptielen) eindelijk de enorme afmetingen van hun neven en nichten op het land en in de zee bereikt, waarvan de Quetzalcoatlus met een spanwijdte van 35 voet het meest spectaculaire voorbeeld was. Dit was echter de laatste snik van de pterosauriërs, aangezien ze geleidelijk werden vervangen door de eerste echte prehistorische vogels . Deze vroege vogels evolueerden van op het land levende gevederde dinosauriërs, niet van pterosauriërs, en waren beter aangepast aan veranderende klimatologische omstandigheden.

Plantenleven tijdens het Krijt

Wat planten betreft, was de belangrijkste evolutionaire verandering van het Krijt de snelle diversificatie van bloeiende planten. Deze verspreidden zich over de scheidende continenten, samen met dichte bossen en andere soorten dichte, gematteerde vegetatie. Al dit groen hield niet alleen de dinosauriërs in stand, maar maakte ook de co-evolutie mogelijk van een grote verscheidenheid aan insecten, vooral kevers.

Het Krijt-Tertiaire Uitsterven Event

Aan het einde van het Krijt, 65 miljoen jaar geleden, veroorzaakte een meteoorinslag op het schiereiland Yucatan enorme stofwolken, waardoor de zon werd uitgewist en de meeste vegetatie uitstierf. De omstandigheden zijn mogelijk verergerd door de botsing van India en Azië, die een enorme hoeveelheid vulkanische activiteit in de "Deccan Traps" heeft aangewakkerd. De plantenetende dinosaurussen die zich voedden met deze planten stierven, net als de vleesetende dinosaurussen die zich voedden met de plantenetende dinosaurussen. De weg was nu vrij voor de evolutie en aanpassing van de opvolgers van de dinosauriërs, de zoogdieren, tijdens het daaropvolgende Tertiair.